Dziś parę słów o pojęciu "śladu węglowego", który coraz cześciej pojawia się nie tylko w marketingowych opisach produktów czy usług, ale także w konkretnych umowach i wymaganiach stawianych dostawcom i producentom. Temat nierozerwalnie związany jest z pjęciami trasformacji energtycznej i ESG (ang. Environmental, Social, and Governance), o czym będziemy pisać w koljenych artykułach, także przytaczając konkretne przykłady. Zaczynamy jednak od tajemniczo brzmiącego pojęcia "śladu węglowego" (...)
Ślad węglowy (ang. carbon footprint) to miara całkowitej emisji gazów cieplarnianych, takich jak dwutlenek węgla (CO₂), metan (CH₄) czy podtlenek azotu (N₂O), wynikająca z działalności człowieka. Może odnosić się do pojedynczej osoby, firmy, produktu lub całego procesu produkcyjnego. Ślad węglowy jest wyrażany zazwyczaj w tonach ekwiwalentu CO₂ (tCO₂e), co pozwala na porównywanie wpływu różnych gazów na zmiany klimatu.
Ślad węglowy obejmuje emisje powstałe bezpośrednio, np. spalanie paliw w samochodach, oraz pośrednie, np. zużycie energii elektrycznej generowanej z paliw kopalnych.
Obniżenie śladu węglowego ma kluczowe znaczenie w walce ze zmianami klimatycznymi oraz w realizacji celów zrównoważonego rozwoju, takich jak zeroemisyjność. Wydaje sie być najbardziej kompleksowym podejściem do tematyki ograniczenia emisji, właśnie dlatego, że jego pomiar obejmuje cały proces wytworzenia i logistyki produktu.
Metodologia pomiaru:
ISO 14064 oraz GHG Protocol (GHG – greenhouse gases) to dwa kluczowe standardy związane z zarządzaniem emisjami gazów cieplarnianych, które pomagają organizacjom w monitorowaniu, zarządzaniu i redukcji emisji.
ISO 14064:
ISO 14064 to międzynarodowa norma, która dostarcza ramy dla pomiaru i raportowania emisji gazów cieplarnianych. Jest częścią szerszej rodziny norm ISO 14000 dotyczących zarządzania środowiskiem.
Składa się z trzech części:
ISO 14064-1: Dotyczy organizacji i opisuje zasady kwantyfikacji emisji gazów cieplarnianych oraz ich redukcji. Obejmuje także wytyczne dotyczące dokumentowania i weryfikacji.
ISO 14064-2: Koncentruje się na projektach redukcji emisji gazów cieplarnianych i daje wytyczne, jak mierzyć oraz weryfikować redukcje wynikające z konkretnych działań (np. odnawialne źródła energii, projekty zalesiania).
ISO 14064-3: Obejmuje zasady i procedury weryfikacji i walidacji raportów dotyczących gazów cieplarnianych oraz ich emisji, co pozwala zapewnić ich wiarygodność.
GHG Protocol:
GHG Protocol to najczęściej stosowany na świecie standard do obliczania emisji gazów cieplarnianych przez organizacje. Jest to kompleksowy przewodnik, który dzieli emisje na trzy główne kategorie, zwane zakresem emisji (ang. scopes):
Scope 1: Emisje bezpośrednie, wynikające z własnych operacji organizacji, np. spalanie paliw w kotłach lub pojazdach firmowych.
Scope 2: Emisje pośrednie związane z zakupioną energią elektryczną, cieplną lub parą, które organizacja zużywa.
Scope 3: Inne emisje pośrednie, które wynikają z działań organizacji, ale nie są bezpośrednio kontrolowane, np. emisje związane z transportem pracowników lub emisje od dostawców.
GHG Protocol jest podstawą dla wielu krajowych i międzynarodowych inicjatyw związanych z raportowaniem emisji, takich jak programy handlu emisjami oraz mechanizmy zgodności z normami klimatycznymi.
Kluczowe różnice:
ISO 14064 to bardziej techniczna norma, z naciskiem na procedury kwantyfikacji i weryfikacji emisji gazów cieplarnianych.
GHG Protocol oferuje bardziej elastyczne podejście i jest często stosowany w korporacjach jako baza dla raportów dotyczących emisji, obejmując szeroki zakres procesów organizacyjnych.
Oba standardy mogą być stosowane razem przez organizacje, które chcą w pełni zrozumieć i zarządzać swoimi emisjami gazów cieplarnianych oraz zapewnić ich zgodność z międzynarodowymi normami środowiskowymi.
Comments